Skąd pomysł? Z podróży. Zawsze przywożę sobie pamiątki z miejsc, które odwiedzam. Czasem jedyną pamiątką są wspomnienia.

Mieszkam w Otwocku niemal od urodzenia, nic dziwnego, że czuję się lokalnym patriotą i chcę pochwalić się swoim miastem. Wśród przyjezdnych mamy pacjentów szpitali i turystów odwiedzających Festiwal Świdermajer, a także wycieczki piesze i rowerowe szlakiem architektury drewnianej.

Naturalnym prawie stała się myśl, by utrwalić architekturę miasta w kształcie ciastka świderskiego.

Rysowaniem projektów i pieczeniem zajmowałam się dobre pół roku. Co niedzielę wyrabiałam ciasto drożdżowe, układałam na blasze i piekłam na złoty kolor. Moi znajomi nie czekali, aż ciastka ostygną – co upiekłam, znikało w szybkim tempie.

Testowałam też różne rodzaje ciasta i naturalne dodatki, żeby stworzyć uniwersalną recepturę dającą trwałość, świeżość i smak. Zdecydowanie najlepsze są drożdżowe wypieki prosto z pieca, podane z zimnym mlekiem i odrobiną masła. Takie otwockie / francuskie śniadanie.

Moim marzeniem jest, aby Ciastka Świederskie były takim samym symblolem miasta, jak Kogut Kazimierski i jestem przekonana, że tak się stanie.

Nie zamierzam zmieniać zawodu, bo kocham, to co robię. Wypiekami zajmuje się Piekarnia Soplicowo, która ma swoje sklepy w Otwocku, Karczewie, Konstancinie i w Warszawie, a ciastka są wypiekane na miejscu. Myślę, że Ciastko Świderskie, wyrabiane ręcznie, będzie atrakcją otowckich kawiarni i punktów cukierniczych. Chętnych zapraszamy do współpracy.

Stworzyłam witrynę świderklimaty, któa będzie centrum rękodzieła lokalnego. Chcę promować wyroby miejscowych twórców i artystów, odnoszące się do kultury i architektury linii otwockiej. Będą to obrazy, porcelana, wyroby z drewna, haftowane serwetki, obrusy, itp.